Die lepeltheorie heb ik ook al eens gelezen,heel duidelijk verhaal.Ik sta met mijn “lepelsaldo” af en toe in het rood zo voelt het aan.

Onbegrip te over,er zijn altijd mensen die iemand weten die ook zo'n last heeft,alleen dat zijn dan voorbeelden van ergens in de 70.(en ik ben 41…..)

Ik kan me voorstellen dat psychische ondersteuning fijn kan zijn,om te leren omgaan met de beperkingen en het onbegrip,of eens je ei kwijt te kunnen of zo,maar reuma ermee genezen????

Ik vind het zo frappant dat nu ik zeg dat ik een stootkuur prednison ga krijgen,dat er dan gezegd wordt;ooh..heb je dan toch zoveel last??(nee,voor de lol schrijft de reumatoloog dat voor,zucht)Maar prednison lijkt dan een toverwoord,want als je dat krijgt,moet je toch wel wat onder de leden hebben…..

Gelukkig heb ik dus superlieve collega's,een redelijk begripvolle teamleidster en een dijk van een man,en daar doe ik het voor.Tegenover de buitenwereld zal ik weinig loslaten,ik zeg wel als het niet goed gaat,maar leg geen verklaring meer af waarom niet,want dan komen inderdaad de glazige blikken of goedbedoelde tips,zoals meer gaan sporten.