Hallo Rein
Nou die vermoeidheid speelt me nu, bijna een jaar na dato, nog steeds parten. Wel gelukkig in veel mindere mate, maar op mijn oude niveau ben ik nog niet terug.
Bij mij sloegen de medicijnen aan na een week of 5, toen heeft de specialist ook in het dossier genoteerd dat de ziekteactiviteit tot rust was gekomen. Klint heel mooi, maar voor mij was die rust er echt nog niet. De onrust en twijfels en angst kwamen toen pas echt centraal te staan.
Ik was wel moe, maar was me ook bewust dat ik mijn conditie weer zsm moest opbouwen om me staande te houden; dus ik ben al vrij snel (na 4 weken) weer naar de sportschool gegaan (is heel dicht bij mij, maar ik ging in mijn sportkloffie in de auto erheen, fietste daar zonder weerstand 5 min. en ging dan weer naar huis) Zo heb ik dat heel zoetjes aan opgebouwd .
Wel vervelend voor je man dat hij niet kan eten en daardoor afvalt; dan verzwakt hij uiteraard nog meer (de medicijnen zijn wel levensreddend, maar trekken wel eenzware wissel op je hele gestel). Hebben jullie ondersteuning van de dietiste? Ik was bv heel erg bang dat ik door de hoge dosis Prednison heel erg zou gaan groeien (zit nl wel in mijn bouw) en heb toen adviezen van de dietiste gehad) Belangrijk wel voor hem, zodat hij weer kan aansterken en daardoor afweer opbouwt.
Je mag me wel mailen hoor, als je nog andere vragen hebt, want ik merk dat ik zelf ook heel graag ervaringen uit wil wisselen (16hilda53@gmail.com)
sterkte ermee, Hilda