zelfstandig ondernemer en reumatoide artritis

  • Erwin van Breemen

    Hallo,

    Onlangs heb ik de diagnose chronische RA ontvangen. Diverse info boekjes mee met fotomateriaal met oudere mensen die allang met pensioen zijn maar die ook met deze rotziekte moeten leven. Of met materiaal wat erg handig is om aan je werkgever of collega's te geven.

    Maar wat als je zelfstandige bent zonder personeel in een vakgebied met zware lichamelijke werkzaamheden waar aanpassingen of de mogelijkheid om “een stapje terug” te doen bijna niet mogelijk zijn. Er zijn (werk-)dagen dat ik mij als hulproepende in de oceaan voel.

    Ik zou graag in (e-mail) contact willen komen met mensen in dezelfde situatie om te lezen wat hun ervaringen zijn.

    Ik heb een hoveniersbedrijf wat zich richt op tuinaanleg en tuinonderhoud.

    Met vriendelijke groet,

    Erwin van Breemen

  • aletta

    Hoi Erwin

    Ik zat in hetzelfde schuitje als jij. Ik weet niet in welke mate jij last hebt van je RA. Dat is voor iedereen verschillend. Wat doen bijvoorbeeld medicijnen voor jou?

    Advies geven doe ik je graag ook wat meer op jou situatie gericht, maar dan liever via een PB :)

  • Groeneveld K.

    Ik vrees dat je moet gaan denken aan een andere carrière.

    Misschien kun je dit nog jaren doen, maar vast niet tot aan

    je pensioen. Helaas is dit voor velen een bekend verhaal.

    Koen

  • aletta

    Dat was het idd voor mij ook. Ik heb mijn bedrijfje opgedoekt en ben in loondienst min of meer hetzelfde werk gaan doen waarbij ik uiteindelijk nog 6 jaar fulll time heb kunnen werken en 3 jaar parttime. Inmiddels ben ik nu volledig afgekeurd en werk ik niet meer (sinds 1 jaar).

    Enorm wennen, maar door het jaar absolute rust is mijn creativiteit weer aanwezig, en met een WIA ernaast, is een zeer beperkt opstarten van een nieuw bedrijfje weer een mogelijkheid die we momenteel aan het onderzoeken zijn.

  • Marieke (Beheerder)

    Hoi,

    Ook ik heb mijn bedrijf verkocht en werk nu sinds 2007 in loondienst bij een geweldige werkgever die al eens de support Award ontving. Ik ben 100% afgekeurd maar werk dus nog wel.

    Groetjes Marieke (beheerder)

  • marjon

    Per toeval vandaag op dit forum / prikbord terechtgekomen. Interessant om ervaringen van anderen te lezen.

    Ben zelf ook zelfstandig ondernemer, wel iets minder fysiek beroep dan wat jij hebt, maar ik werk juist veel uur achter de pc ;)

    Grappige is juist dat ik net werkloos was geworden toen ik de diagnose RA hoorde. Ik was aan het solliciteren, maar besloot juist dat ik met m'n klachten liever als zelfstandige verder ging, zodat ik m'n tijd beter zelf in kon delen.

    Tot op de dag van vandaag ben ik daar erg blij mee moet ik zeggen! Als je ervaringen uit wilt wisselen hoor ik het graag!

    Zie je m'n emailadres eigenlijk in dit bericht? Anders kun je ook op m'n site kijken over m'n ervaringen met reuma: http://genezenvanreuma.wordpress.com/

  • Roberto

    Hallo Erwin,

    Wat herkenbaar! Ik ben ook een zelfstandig ondernemer, in de bouw. Ik loop ook tegen dezelfde dingen aan en vooral de leus om het benodigde “stapje terug” te nemen is zo'n dooddoener. Ook ik verkeer niet in de situatie om een stapje terug te doen. Ja, beter naar je lichaam luisteren en gedoseerd te werk gaan. Toen ik ziek werd en veel van de werkvloer afwezig was, ging ook het bedrijf achteruit. Na bijna failliet te zijn gegaan alle personeel ontslagen en alleen verder. Dus kun je niet meer delegeren en moet je ook het zware werk op je nemen.

    Maar een “stapje terug” zou voor mij de sociale dienst betekenen. Geen werkgever die zit te wachten op een zieke man van 51.

    Succes,

    Roberto

  • aletta

    Herkenbaar, die weerzin tegen de opmerking om een stapje terug te doen. Had ik ook. Ik had een eigen juridisch adviesburo maar toen ik zieker werd heb ik dat opgedoekt en ben ik hetzelfde werk weer in loondienst gaan doen. Wel in loondienst, maar door de bonusbeloningen etc heel erg lastig en moeilijk om “nee” te zeggen (en ik vond mijn werk ook gewoon veel te leuk) Had een hele goede boterham daar en genoot van mijn werk en mijn carriere hoewel alle artsen zeiden dat ik het rustiger aan moest doen. Ik luisterde niet

    Totdat ik letterlijk en figuurlijk instortte. Was echt compleet de weg kwijt, zomaar van het ene op het andere moment. Burn out werd gezegd. Gewoon ouderwets overspannen werd ook gezegd. Overwerkt was ook zo'n term. Ook bleek toen mijn medicatie niets meer te doen en kreeg ik een giga opvlamming. Kortom 1 hoopje ellende.

    Uiteindelijk heeft dat er toe geleid dat ik (met wat tegenstribbelen dmv parttime blijven werken etc van mijn kant) ik 100% afgekeurd thuiszit met een IVA uitkering.

    Als ik nu terugkijk denk ik wel eens dat ik langer had kunnen blijven werken als ik het idd rustiger aan gedaan had ( maar ja, HOE had dat gekund dan??) En dat het thuiszitten niet iets voor mij is, maar dat ik er soms ook van kan genieten. Al is het maar omdat ik nu boodschappen kan halen als het rustig is in de supermarkt :)

    Ik wou in ieder geval dat ik toen beter had geluisterd en er ook wat mee had gedaan. TOen had ik het zelf kunnen regelen. Nu is het door het UWV geregeld en had ik weinig tot geen keuzes meer…