Hee,
Bij mij heeft het lang geduurd voordat ik me aan zorg over leverde. Maar toen manlief instortte kwam mijn eigen ziekte in een ander perspectief te staan. Als je omgeving ziek van je wordt… Letterlijk. Dan is het beter om die zorg uit handen te nemen en daar de mantelzorg deels weg te halen. Je relatie veranderd ook als je als partner jaren moet zorgen al vanaf je 25ste ongeveer. Nu heb ik een PGB. Daarvan laat ik een deel persoonlijke verzorging doen, maar ook soms die rolstoel duwen als dat zo uit komt. Vrienden en familie die mantelzorg verlenen koop ik af met een bloemetje bedankje of zelfgemaakte taart, cadeautje of kaart. Dan voel ik me minder schuldig. Ik kan niet terugdoen wat zij voor mij doen. De boodschappen die brengt Albert en de bezorgers kennen me inmiddels allemaal. Ze weten dat ze de kratten niet op moeten stapelen omdat ik ze niet van elkaar krijg maar naast elkaar moeten zetten. Ik heb vandaag de reva arts gebeld omdat ik denk dat ik weer ff mentale ondersteuning kan gebruiken. Ik loop wat vast in mijn revalidatie en omdat ik ervoor gekozen heb om in dagbehandeling te revalideren en zo min mogelijk therapieën tegelijk te volgen in verband met de planbaarheid rond mijn werk. Daardoor heb ik nu geen psychische begeleiding. Mijn angst om te bewegen na tien jaar niks doen blijkt toch nog groot en vormt een obstakel. Ik kom er wel doorheen maar ik hoop sneller met wat hulp. Mijn fysiotherapeut helpt me daar ook wel bij vooral omdat ik heb ook al bijna tien jaar ken maar waarschijnlijk krijgen we het beide de komende tijd qua werk zo druk dat ik bang ben dat we het dan niet goed genoeg doorzetten als ik het nu niet ff aanpak. Hopelijk helpt de reva arts me dus hier sneller doorheen.
Verder is het moeilijkste niet alles gewoonweg zelf al gedaan hebben voordat een ander de kans gehad heeft hulp te bieden of hulp te geven.
Groetjes Marieke (beheerder)