reuma.startpagina.nl

Stress werkt dus.......

  • Anonymous avatar

    tecko

    echt in je nadeel ben ik achter gekomen. De afgelopen weken stonden in het teken van het vertrek van mijn man naar een land waar het niet zo heel erg veilig is. Nu ben ik van nature niet echt een tobber maar echt vrolijk word ik hier niet direct van. Tel daarbij alle geregel wat steeds weer in het honderd liep en dan eindelijk maar toch gisteren vertrekken. Nou mooi niet dus Vlucht geannuleerd. Weer een hoop geregel want de 25 honden waren dus wel vertrokken en dat moest wel in goede banen geleid worden. Na een hoop extra gedoe eindelijk maar toch alles rond en als het mee zit vertrekken de heren vannacht om 5 voor 12. Gelukkig net wel bericht gehad dat het met de honden goed gaat en dat ze veilig op plaatst van bestemming zijn aan gekomen. Nu de heren nog. Al met al toch nog een klein voordeel want zo kon mijn man dus mooi nog even mee om de boodschappen binnen te halen want mijn lijf gaf het dus helemaal op vannacht. Zere handen en voeten en een rug die er de brui aan gaf. Hoofdpijn en een nek die niet meer draaien wil maar ach maandag mag de fysio zich daar weer mee bezig gaan houden en als het dan in de loop van de komende week niet opknapt dan maar even aan de bel trekken. 14 dagen zonder mijn hubbie maar als alles mee zit dus net voor de kerst weer thuis.en ik tegen die tijd weer een beetje opgeknapt.

    gr. Marja

  • Anonymous avatar

    Marieke (Beheerder)

    Hoi Marja,

    Niet dat je er ook maar iets aan hebt maar…. Heel herkenbaar!! Stress slaat bij mij ook op mijn zwakke plek dus mijn lijf. Afgelopen weken twee begrafenissen, twee vaders van vrienden, één veel te jong! Een vriend waar ik me echt zorgen over maak en erg mee begaan ben. Frustraties bij mezelf en over dingen bij anderen. Frustraties over m'n (niet) werk(en). En dan gaat het ook snel van de wal … Zodra ik stress heb, waarvan dan ook, dan heb ik gezwollen handen en loop ik moeilijk. Mijn schouders en rug doen zeer. Vaak zit er ook nog wel een verschil in de pijn met ‘echte reumapijn’ van een opvlamming.

    Het enige wat je kunt doen is het erkennen, een beetje voor jezelf zorgen. Als je kunt, dealen met de stress en die fysio benutten! Neem een extra kopje thee, koffie en wees lief voor jezelf!

    Hopelijk komt h snel goed n heb je inderdaad samen een leuke kerst!

    Groetjes Marieke (beheerder)

  • Anonymous avatar

    aletta

    Hier nog een

    beste vrienden die in scheiding liggen, waardoor de man ineens hier woonde (terwijl wij de eerste vakantie samen hadden van dit hele jaar!) en dan hem moeten vertellen dat hij hier echt maar een paar dagen kan blijven en dan weg moet (pfffffff wat moeilijk!!!) daarnaast ook beide buren in scheiding en dus ruzies aan allebei de kanten van ons huis. Een kindje van 3 in de tuin horen krijsen dat mama echt niet weg mag, mamma blijf alsjeblieft etc. Nog wat financiele stress erbij en dus…

    kan ik de trap nu bijna niet meer op …..

    Sterkte allemaal met alles, en gelukkig gaat dit over ! (dat maakt het dan weer ietsje dragelijker)

  • Anonymous avatar

    tecko

    Dat gedoe hebben we hier dus ook Aletta al betreft het mijn broer.. Inderdaad gaat het wel weer over en over het algemeen zul je me niet zo heel gauw horen maar zo af en toe trek je het even niet meer en als je dan alleen in huis zit heb je even een klankbord nodig. Ik betrap me zelf er op dat ik de afgelopen dagen tegen iedereen die ik tegen kom loop te mekkeren en das eigenlijk helemaal niet mijn ding. Het werd er ook niet echt beter op toen ik gisteravond even met mijn man aan het skypen was en hij me een tour door het hotel gaf. Hij liet me zien dat er stijf voor de deur van het hotel een gepantserde auto stond met een macinegweeer er boven op. Heb hem maar niks laten merken maar ik werd er echt niet vrolijk van. Zal blij zijn als ze weer terug zijn al blijft het een feit dat ze regelmatig weer die kant op moeten. Het is echt heel vreemd dat ik nu zo in de stress schiet terwijl ik dat de vorige keer dat ze weg waren helemaal niet zo had en toen zijn ze 6 weken weg geweest. Nou ja volgende week zijn ze er weer en is de rust er weer.

    Jij ook sterkte en doe rustig aan met die trap:-)

    gr. Marja

  • Anonymous avatar

    aletta

    Marja, ik ben vooral blij dat ik (dit keer haha) het zelf niet ben die in een scheiding ligt. Been there done that en was niet van plan dat ooit nog eens te gaan meemaken. Manlief denkt daar hetzelfde over, dus dat maakt het iets waarschijnlijker.

    Maar het is te bizar voor woorden wat er gebeurd en hoe onze vrienden nu ineens met elkaar omgaan. We staan regelmatig met ons bek vol tanken te luisteren naar de verhalen. En je neemt het toch met je mee. Er zitten 2 kinderen tussen in (mijn peetkindjes) en dat vreet aan me. De jongste was al onhandelbaar en dat wordt er niet minder op, en mede daardoor zie ik het ook niet zitten om haar (4 jaar) een weekendje hier te hebben. Ze heeft ongeveer volcontinue driftbuien momenteel, en dan gaat het er stevig aan toe……iets met achter het behang plakken en in sop laten gaarkoken ofzo….. En tegelijkertijd voel ik me dan schuldig …

    Overigens is mijn reumatoloog ineens met pensioen en kan ik nu geen afspraak maken. Heel fijn, in januari hoor ik meer. TJa ik heb NU knieeen die het niet meer doen….. grrrrrrr

  • Anonymous avatar

    tecko

    Kan me daar iets bij voor stellen. Wij hebben zelf 4 jaar geleden op dat punt gestaan maar gelukkig is het goed gekomen. Tja en mijn broer???? Hij is inmiddels 36 jaar getrouwd. Lijkt me stug dat ie dit niet ietsie pietsie eerder had kunnen bedenken maar goed ik hoop dat hij hoe dan ook weer gelukkig word en zeker ook mijn schoonzus. Die verdient wat hij nu aan het doen is echt niet. Maar goed het is hun leven en ik kan en mag en wil mme er niet mee bemoeien.

    Als er kleine kinderen in het spel zijn ja dan draait je maag soms echt om maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat het voor jouw nu erg moeilijk is om je petekindje om je heen te hebben als je lijf het echt even af laat weten. Op die manier kun je niet de aandacht egven die je graag zou willen en dat werkt dan zo wie zo averrechts.

    We zullen er met elkaar wel weer doorheen hobbelen maar ik zal blij zijn als dit jaar voorbij is.Op naar volgende jaar met een voor jouw nieuwe reumatoloog waar het mee gaat klikken.

  • Anonymous avatar

    aletta

    Dat hoop ik ook :)

    Voorlopig ga ik het nieuwe jaar op 17 januari beginnen met een Rituximab infuus en zie ik daar nu alweer tegenop.

  • Anonymous avatar

    hvh

    Tja stress…….heel herkenbaar. (vind lastig maar ga toch even me verhaal doen) 2012 is een gekkenhuis geweest. Ik ben me aan partijtje stress onderhevig geweest waar ik niet blij van wordt. Mijn ouders (nu komt het moeilijke gedeelte) hebben alletwee al jaaaaaaaren te kampen met verslavingsproblemen waardoor er een van de twee in 2012 bijna gestorven is en de ander al een paar keer opgenomen is geweest in een kliniek en ook veel gezondheidsproblemen heeft. Naast deze stress van gezondheid van mijn ouders denken mensen met een verslaving ook heel anders en stellen zich ook anders op, ook tegen over hun kinderen ze ze beseffen niet wat wij als kinderen mee maken. Daarnaast kampt mijn tweelingzus met veel gezondheidsproblemen (heeft een zenuwaandoening en zit inmiddels al een tijd aan de sondevoeding), daar gaat het de laatste tijd (ook door de stress natuurlijk) niet best mee, waar ik me veel zorgen overmaak. Nu heb ik een aantal weken geleden de stap gezet om aan me zelf te gaan werken met hulp van buiten af en nu gaat mijn lichaam het af laten weten. Nu is die muur, die ik had, om dit te doorstaan aan het afbrokkelen is en denkt mijn lichaam fijn, ik ga protesteren. een aantal vingers zijn bijna constant rood en dik, de pijn van de ontsteking in mijn knieen is echt af en toe niet te harden en ik constant het gevoel dat er een opvlamming aan zit te komen maar niet door wilt zetten (wat ik liever wel heb want dan gaat het weer weg), daarnaast heb ik sinds eind deze zomer het syndroom van tietze en de pijn op me borst is nu eigenlijk constant.

    zo das eruit!

    Groet

  • Anonymous avatar

    Marieke (Beheerder)

    Hee Sabine…

    lucht het op… vooral dan blijven spuien want jeetje wat een bord vol! Logisch dat je stresssss hebt en dat je lijf niet wil!

    Heb je zelf de nodige hulp, begeleiding, uitlaatkleppen etc.?

    Groetjes, sterkte,

    Marieke (beheerder)

  • Anonymous avatar

    hvh

    Hoi Marieke,

    Ja, het doet me wel goed om toch mijn verhaal te doen, ook omdat ik me over een stukje schaamte heen moet zetten. Ik heb vorig jaar november besloten dat mijn bord echt vol zat. Ik heb nu een psychologisch verpleegkundige tot mijn beschikking (mijn huisarts heeft ie binnen huis) en daar heb ik echt heel veel aan, hele aardige dame en daar had ik gelukkig gelijk een klik mee. Ben nu een keer of 5 geweest en ik voel me zo gezegd al een stuk lichter. Ook ben ik het typje van het zelf onderzoeken dus ik heb nu een aantal boeken gevonden die goed bij mij aansluiten. En daarnaast heb ik gelukkig een vriend die mij zo goed mogelijk probeert te helpen en te begrijpen dus daar mag ik echt mee in me handjes knijpen (niet te hard hihi) Ik heb er bewust voor gekozen geen anti-depressiva te nemen, omdat ik het niet wil weg drukken maar op wil lossen, hoe rot gevoel het ook is.

    Groet