Gisteren had ik weer eens de eerste van mijn 2 infusen Rituximab.
Ik ben extreem moeilijk te prikken. Mijn vaten slaan dicht, rollen weg, zitten niet waar ze moeten zitten en mijn overgewicht helpt dan ook niet, Ik zie er altijd enorm tegenop omdat het prikken van het infuus een enorme ellende is (mijn "topscore is 23x misprikken)
Ik word altijd door een anestehist geprikt op de “holding” dit is het gedeelte vlak voor de OK waar mensne worden voorbereid op de operaties. Zo ook dus gisteren. De eerste anestesist prikte me 8 keer mis, vooral in mijn voeten en enkels en het was erg pijnlijk. Ik werd daarna ingepakt in warmte dekens in de hoop dat mijn vaten wat zouden gaan opzwellen. Anesthesist 2 kwam een kwartiertje daarna prikken. Ze prikte 3 x mis in in mijn hand en pols, In die pols zitten ook ontstekingen en ik ben er ooit aan geopereerd. Vervelende plek dus. De vierde keer (dus 12e keer in totaal) prikte ze weer in die pols en het leek alsof er een zenuw werd geraakt. Het deed ONWIJS zeer, maar het infuus zat dus ze ging door.
Ik werd direct onwel. Mijn zicht vernauwde, ik had tintelingen in mijn mond, mijn oren bonsden heel hard. Ik viel min of meer flauw (heb wel alles gehoord) en werd naar de OK gerend, mijn hard was op hol geslagen en mijn bloedruk (normaal heel erg laat) was plotseling heel hoog (na 10 minuten zag ik mijn bloeddriuk op 280/230 staan, normaal voor mij is 70/50).
Kortom… men was bang dat ik een hartaanval aan het krijgen was. GElukkig trok ik zelf goed bij, geen atropine nodig gehad. Na een uurtje onder bewaking op de OK, kon ik gelukkig toch terug naar de stoelenkamer en heb daar toch mijn infuus gehad. Na wat extra controles kon ik gelukkig toch naar huis.
Ik ben wel heel erg geschrokken, en ik vraag me af of er hier meer mensen zijn die zoiets hebben meegemaakt. Ze vertelden me dat dit een soort shockreactie was op de pijn (ik ben echt geen watje, maar het deed idd wel heel zeer, ik kon niet stil blijven liggen van de pijn toen ze prikten)