Moedeloos

  • tecko

    Hoop van harte dat het gaat lukken met de cimzia. Nee ik ben nooit bij een maatschappelijk werker of een psych geweest. Tenminste niet voor het feit dat ik reuma heb. Ik ben daar denk ik iets te nuchter voor. Wel heb ik een keer een heel goed gesprek gehad met 1 van de mensen van dit prikbord en dat heeft me weer even op het goede spoor gezet. Als jij denkt dat je het nodig hebt moet je het zeker doen. Het is ook een lastig proces om in je hoofd en voor je gevoel op een rijtje te krijgen. Ik weet wel zeker dat mocht ik er toch door in de problemen raken ik dan zeker hulp in zou roepen, al weet ik ook dat ik waarschijnlijk iets te lang zal wachten. Das nu eenmaal mijn natuur :-))

    Laat je niet tegenhouden door wie dan ook als jij denkt dat je dit moet doen.

    gr. Marja

  • Marieke (Beheerder)

    Hoi Janneke,

    Ik hebben in het begin bij een medisch psycholoog geweest, ik heb er wat gesprekken gehad. Verder een groepsprogramma gevolgd in het reumacentrum hier waarbij ook aandacht was voor acceptatie. Ik zou het zeker doen, baat het niet dan schaadt het zeker niet. Er is niks mis mee om hulp te zoeken bij je acceptatieproces om de boel wat lekkerder te laten lopen. Dat kan ook als je heel nuchter in het leven staat ;-) af en toe best prettig zijn. Soms is het gewoon fijn als juist een buitenstaander zijn kijk eens geeft oo je hele situatie en het hele gebeuren rond je ziekte,

    Groetjes Marieke (Beheerder)

  • flopje

    En er worden andere vragen gesteld door professieel opgeleide mensen.

    Confronterend soms maar ze geven je net een andere kijk op de situatie.

    Familieleden en vrienden kennen (of denken) je goed te kennen een nemen al een standpunt in.

    Hulpverleners staan er objectiever in.

    Zo kom je er ook achter wel deel je nu het meest last van hebt, het feit dat je minder zelf kan bijvoorbeeld of juist dat je niet meer in staat bent hulp te bieden altijd maar ook met jezelf rekening te houden.

    Dus doen je wordt er “beter” van.