wie wil effe luisteren naar mijn gezeur?

Ria

01-03-2012 20:04

Hallo,
Sinds een jaar weet ik dat ik reuma heb en zit ondertussen op verschillende medicijnen, nu ook MTX sinds die maanden in combinatie met prednison, placonil ea. Ik zit er nu effe helemaal doorheen ,ik had de hoop erop dat het eindelijk wel eens beter mag gaan met de klachten, maar ik zit weer opnieuw thuis en ben om de haverklap ziek,nu ook weer bah. ondertussen weet ik ook dat mijn werkgever me niet meer op mijn oude functie wil hebben ,hij denkt dat ik het niet aan kan, ik denk ondertussen dat hij gelijk heeft. als het zo doorgaat zit ik over een jaar in de WW. De arboarts vindt namelijk dat ik wel volledig arbeidsgeschikt zal worden. Ik geloof nergens meer in. in een jaar tijd mijn gezondheid kwijt en mijn baan waar ik zo van hield. ik was jongerenmaatschappelijk werker. De bijwerkingen van de verschillende medicijnen maken me ziek, ik wil ontzettend graag weer aan de slag, maar wat kan ik nog wel doen, ik heb het idee geen perspectief meer te hebben. Ik ben een huilebalk, zonder baan, met het huis op de kop, ook daar heb ik op dit moment de ernergie niet voor. tot dinsdag werkte ik weer 16 uur, maar ook dat is me op dit moment teveel.
En dan die antwoorden, ja maar je zit ook in een rouwproces en stel nu eerst jezelf maar eens op de voorgrond, bah. De RA heeft me mijn baan waar ik zielsveel van hield al afgenomen, gelukkig heb ik wel een hele fijne reumatoloog en reumaconsulent en een hele fijne man en lieve kinderen en kleinkinderen.
Natuurlijk weet ik ook dat mijn werkgever verplicht is mij passende arbeid aan te bieden en verdere blabla, maar ik weet nu al voor 99% dat dat niet zal gebeuren, zeker nu niet met de 9 miljoen die ze moeten bezuinigen in de sector waarin ik werkzaam was.
aletta

01-03-2012 20:39

Tja dat is wel een redelijk standaard antwoord van arboartsen hoor! Zeker als je nog “in het begin bent”. Je bent nog maar een jaar bezig met alles, en alles komt nog op je af. Het kan inderdaad zijn dat je je weer zo goed gaat voelen dat je weer volledig kunt werken. Dat is bij mij ooit in 3 weken tijd gebeurd. Van volledig thuis naar weer 40 uur aan kunnen.
Voorlopig ben je dus ziek thuis. En dat mag je 2 jaar zijn. En als je net weet dat je reuma hebt, en nog op zoek bent naar de goede medicijnencombinatie is 2 jaar heel erg ver. Laat je nergens mee afschepen, uiteindelijk bepaalt na 2 jaar het UWV in hoeverre je nog arbeidsgeschikt bent. En dat doet niet je arboarts (overigens mag je ook bij arboartsen om een second opinion vragen he, als je denkt dat ze je niet serieus genoeg nemen)
Als ik je hoor over kleinkinderen neem ik aan dat je geen 30 meer bent (grijns)… Bekijk goed wat je rechten zijn, neem desnoods juridische hulp (zegt de jurist) en kies voor jezelf. Dat heb je nu nodig namelijk
Paul (moderator)

01-03-2012 23:05

Hallo Ria,
Ik sluit me volledig aan bij Aletta.
Je leven staat op z'n kop, gun jezelf wat tijd.
Paul (moderator)
Jopie1982

01-03-2012 23:07

Gewoon heel goed op jezelf letten, kijk wat jij aan kan, kijk wat er voor jou lukt.
En kijk ook vooral wat jij nodig hebt.
Soms “moet” je gewoon dingen doen die niet goed voor je lichaam zijn, maar gewoon omdat je dat soms ff nodig hebt.
En het is absoluut NIET zeuren, wij kennen het allemaal, een rot ziekte, alle leuke dingen worden je afgenomen, snel ziek door de medicijnen.,
Je voelt je slap, hopeloos en snel emotioneel, maar laat het lekker toe.
Is gewoon belangrijk.
En wat er al gezegd werd…..je mag 2 jaar thuis zitten. Nu eerst even aan jezelf denken en keer op keer bij je ARBO ook blijven melden hoe je, je
voelt, de pijn, de ongemakken enz.
Sterkte.
tecko

02-03-2012 00:08

Allereerst is wat je zegt helemaal geen gezeur. Als je baan door alle toestanden op de tocht staat bij wat je allemaal al over je heen krijgt dan mag je “zeuren” vind ik. Ik kan me nog goed herinneren dat ik een jaar of 2 geleden ook z'on knoert van een baal periode heb gehad al stond mijn baan niet op de tocht domweg omdat ik toen al lang niet meer werkte.
Het hebben of krijgen van een chronische ziekte knalt in als een bom en ja dan beland je inderdaad in een soort van rouwproces. Ik kon de mensen die me dat zeiden wel een knal voor hun kanis verkopen en toch moet ik ze achteraf gelijk geven. Bij vlagen roets ik er nog doorheen en ja dan laat je de boel de boel en ja dan erger je je er mateloos aan.
Kan je echt maar 1 advies geven en dat is, wees maar boos, wees maar verdrietig en wees maar opstandig. Laat die geveolens maar komen want het is nu eenmaal een vaststaand gegeven dat je aan een chrnische ziekte lijd die niet weer over gaat maar die na een periode van uitzoeken van medicatie, hoogstwaarschijnlijk/hopelijk onder controle te krijgen is.
Inmiddels ben ik drie jaar verder en zijn al die cliches aan me voorbij getrokken en heb ik ook ervaren dat ze meestal waar zijn.
Met mijn 53 jaar dacht ik de boel goed te kunnen relativeren maar soms ga je gewoon nog eens lekker zitten snotteren en laat je dat hele gerelativeer voor wat het is, en geniet gewoon van een stevige baaldag.
En op zijn drents “loat oe de kop niet gek moak'n”
gr. Marja
meisje1989

02-03-2012 00:57

Heel veel sterkte Ria!
En inderdaad, het is geen zeuren. Spam ons maar raak!
Stomme rotziekte
ria

02-03-2012 09:01

Hallo Allemaal,
Dank je wel voor jullie reactie. Dat doet een mens goed. Ik ben inderdaad geen 30 meer, maar 49. Veel te jong om met mijn duimen te zitten draaien, ook al doet dat vaak al veel pijn. Door het vele werken heb ik geen vrienden meer, het ging al jaren niet erg lekker waardoor mijn dagen gevuld werden met werken en moe zijn. En dan sluit je je toch aardig op. In zo'n periode van niet meer kunnen kom je er aardig achter wat je aan je oud-collega's hebt. Ik weet niet wat ik met juridische hulp kan doen op dit moment, mijn werkgever zal zich, op papier voldoende inspannen om mij weer een plek binnen de organisatie te bieden, daar twijfel ik niet aan en door mijn gedrevenheid probeer ik dat ook, waardoor ik mezelf weer overvraag. Op de dagen dat ik me goed voel en de pijn minder is, kan ik ook de hele wereld weer aan en baal dan driedubbel als ik 's morgens moet gaan bellen dat het niet gaat, lekker betrouwbaar, dus niet, ook dat werkt in mijn nadeel. Afkeuren is er tegenwoordig al helemaal niet meer bij met de nieuwe wet WIA, zolang je niet in coma ligt kun je ook werken, “piep”zooi. Op dit moment vraag ik me zeker af, wordt het nog wel eens stabiel? Tot nu toe nog niet de ervaring gehad dat ik goed reageer op de medicatie en lekker weer mijn gang kan gaan. Maar het geeft me moed te horen dat die tijd wel gaat komen. Toen ik jullie berichten begon te lezen liepen de tranen al weer over mijn wangen, wat lief allemaal, bedankt.
Groetjes Ria
Marieke (Beheerder)

02-03-2012 09:51

Hoi Ria,
Als je een grillige reuma hebt zoals ikzelf dan is afkeuren er in die rotwia er ‘gelukkig’ soms nog wel gewoon bij. Ik ben zelf 33 en 80-100% afgekeurd langdurig. Dat is de hoogste categorie afkeur en zo zijn er hier meer.
Maar… Ondanks dat ik net 16 maanden thuis geweest ben, ben ik net weer aan het werk en dat gaat nu weer even prima.
Ik heb dan wel de werkgever van het jaar, hij heeft zelfs de support award van het reumafonds gewonnen.
Periode's van baal kennen we allemaal en na een downperiode schiet ik soms wel weer in zo'n periode en komt het zo nu en dan terug. Gelukkig bijna nooit meer zo erg als in het begin.
Helaas is onbegrip de meest frustrerende bijwerking van reuma ;-) .
Groetjes Marieke (beheerder)
aletta

02-03-2012 20:02

Ik ben 37 en 100% afgekeurd, duurzaam en definitief (IVA dus)…
En net als Marieke ben ik toch weer aan het werk sinds december. 18 uur per week maar liefst in een onwijs leuke baan. Het is echt onzin dat je niet meer afgekeurd wordt. Het is allemaal wel strenger geworden en dat is maar goed ook (we kennen toch allemaal wel die afgekeurde zeer bijklussende bouwvakker van vroeger?)
Maar als je echt wat hebt, word je serieus genoemen. Dat is althans mijn ervaring (en ook ik heb heel wat UWV ellende gehad). Ik merk aan je berichten dat je vol emoties zit. Dat is niet raar maar juist heel normaal. En juist ook de reden om tijd voor jezelf te nemen. Meld je desnoods helemaal ziek. Je huidige werkgever is niet heilig hoor, er zijn er veel meer, ook in deze tijd. En wie weet wat er (met een beeeeetje druk van het UWV op de werkgever) allemaal voor leuks uitkomt.
Mijn schoonvader heeft kanker, iets heel anders, maar kon zijn werk niet meer doen en heeft nu een hele leuke administratieve baan gekregen (hij was leerkracht) en kan eerder met pensioen doordat het UWV en zijn werkgever goede afspraken hebben kunnen maken.
Joke (moderator)

14-03-2012 20:32

Hoi alleta,
Het is zeker geen zeuren hoor , het is gewoon een rotziekte
Doe vooral rustig aan en denk aan je zelf en laat de rest even
voor wat het is.
JIJ BENT BELANGRIJK…..!!!
En dat is wat telt.
Liefs Joke (moderator)

wie wil effe luisteren naar mijn gezeur?

Ria

aletta

Paul (moderator)

Jopie1982

tecko

meisje1989

ria

Marieke (Beheerder)

aletta

Joke (moderator)