Vandaag voor het eerst weer op de schaatsen gestaan. OEI wat viel dat weer tegen, en oei wat was het lekker!!!!
Ik was altijd een fervente toertochtschaatster vroeger. Toen er 3 jaar geleden dan ook weer echt ijs lag hier (zeeland) sprong ik er met mijn neefje (hij moet het immers ook leren) direct op. En kwam tot de pijnlijke conclusie dat ik geen slag meer kon maken met mijn rechtervoet/enkel omdat die nu te erg beschadigd is. Dus mijn mooi leren hoge noren konden aan de wilgen. In overleg met mijn man heb ik toen noren met een skischoen erop gekocht. In de uitverkoop, want ik wilde niet heel veel geld uitgeven om daarna tot de conclusie te komen dat dit nog niet zou gaan.
En… ik kon er weer mee schaatsen. Niet superver, geen toertochten meer, maar wel gewoon lekker met 2 kleine neefjes op de ijsbaan en ze leren schaatsen.
Maar vandaag… mijn enkel was zo dik dat mijn schaats bijna niet dichtging. En oudste neefje (8) schaatst redelijk goed weg, maar jongste neefje (4) vond die enkele ijzers maar niets en wilde vooral goed vastgehouden worden. Wat heb ik een pijn gehad. Als ik gewoon mijn eigen tempo kon schaatsen (= redelijk hard dus) ging het wel goed, maar alles doet nu nog pijn
Zijn er hier nog meer schaatsers? En hebben die nog tips wellicht? want dit is eigenlijk iets dat ik niet wil opgeven, zeker niet voordat die jongens echt kunnen schaatsen zodat we heel misschien nog eens een klein toertochtje samen kunnen doen…