Want met alle ellende die ik (en anderen) soms meemaken met het UWV mag iets positiefs ook wel eens vermeld worden!
Ik was in maart 2011 herkeurd door een PIEP van een arts, die er een potje van maakte en vond dat ik 40 uur kon gaan werken. Ik heb een bezwaarschrift ingediend en dat duurde en duurde etc… dus ik kwam in de vervolguitkering terecht. En zoals jullie weten is dat geen vetpot, ik mocht rondkomen van 500 euro bruto per maand (!). Dus als een gek solliciteren op banen die ik niet aankan, gewoon om een beter inkomen etc….
En dan wordt je nog aangenomen ook op een onwijs leuke baan voor 18 uur in de week. En ga je 1 december beginnen,….
Tot er een brief in de bus valt deze week. De uitslag van het bezwaarschrift. En ik krijg helemaal gelijk. En meer dan dat, ik ben nu 100% afgekeurd en krijg een IVA tot mijn 65e (ben nu 37). Hoef nooit meer te werken. Ik schiet natuurlijk gelijk in de stress vanwege die nieuwe baan. Dus gistermorgen het UWV gebeld, en gistermiddag hadden mijn man en ik al een gesprek op het UWV kantoor. (het kan dus wel snel!)
Omdat ik zoveel ellende heb gehad etc. en de baan zo leuk is, kan ik het gewoon gaan proberen. Pas als ik 3 jaar deze baan vol kan houden moeten we opnieuw gaan praten (dus praten, nog niet herkeuren). Ik mag dus werken, maar het hoeft niet. Als ik het niet trek, te moe ben, te veel pijn etc, mag ik gewoon ontslag nemen zonder gevolgen voor mijn uitkering.
Het begint langzaam tot me door te dringen dat er dus nu toch een happy end is