Monique,
Sommige mensen gaat het leven voor de wind, anderen hebben alles tegen.
Jij strijd als een leeuwin om voor je meiden alles uit de kast te halen om het leed wat hen is overkomen zoveel mogelijk te verzachten.
Andere ouders laten hun kinderen gewoon comazuipen waardoor ze bewusteloos op de alcoholpolie terecht komen met alle gevolgen van dien.
Alles begrijpen doe ik nog lang niet ook al “loop” hier al bijna 65 jaar rond.
Mijn complimenten voor jou passie met je dochters.
Hoe gaat het nu met je oudste dochter?
Al heeft je jongste dan nu RA, ze is veel meer dan dat alleen. Hoe kun je voorkomen dat de RA haar niet te pakken krijgt.
Haar sociale leven, scholing, jullie gezin en haar vriendinnen zijn zeker, zo niet belangrijker dan medicatie.
Hierdoor scheur je haar m.i. het beste door haar moeilijkheden heen. Althans, dat heb ik aan eigen lijve ervaren.
Tegenwoordig kunnen ze bepalen in welke mate je RA hebt. Toen ik RA kreeg kon dat niet. Mijn prognose was: kom waarschijnlijk in een roelstoel.
Dus niet! Ik vraag me trouwens af of je blij moet zijn met een prognose. RA is grillig, Je hebt je slechte en betere tijden. De kunst is wellicht de betere tijden uit te buiten en daar van te genieten. Daarin kunnen de mensen om haar zeker stimuleren om slechtere perioden door te komen.
Medicatie: Men is er op dit moment van overtuigd dat een flinke medicatie in de beginperiode de meest effectieve behandeling is.Heb ik zelf ook gehad met goudinjecties, erg veel meer was er toen nog niet.
Het hielp op langere termijn. Ben wel zelf gestopt na 2 jaar. En het ging daarna 35 jaar redelijk zonder enige antireumatica. Wel wat lichte pijnstillers.
Elke patient reageert weer anders, maar ik hoop dat het voor je jongste dochter positief gaat verlopen.
Groeten,
Kees