Dag Martin,
Voor iemand die RA heeft is werk wat hij aan kan bijna een eerste levensbehoefte.
Al op zeer jeugde lijftijd ( 15 jaar ) werd bij mij RA geconstateerd. Met veel pijn en moeite heb ik mijn dagschool afgemaakt en daarna gaan werken als onderhoudsmonteur.
Veel te zwaar werk. Ik raakte er helemaal uit . Na een herstelperiode ging ik weer naar een dagschool. Na 3 jaar was ik rijksgediplomeerd horlogemaker.
Zocht een baan voor 100% en werd uit de WAO gelanseerd. Na een half jaar was ik echter totallos. Ik vond een baan ik mijn eigen woonplaats. Eerst halve dagen, na 25 jaar voor 2 uur per dag. Op mijn 60 ste na 37 jaar bij dezelfde werkgever in dienst te zijn geweest kwam deze aan chronische lymphatische leukemie te overlijden. De man was slechtst 61 jaar. Als horlogemakers wilden wij graag doorgaan tot ons pensioen.
Nu doe ik veel vrijwiligers werk en repareer nog wat thuis.
Ik moet er niet aan denken dat ik vanaf mijn 15 de levensjaar nooit meer gewerkt zou hebben. De aankomen WWNV ( wet werken naar vermogen ) vind ik persoonlijk goed gekozen, zeker qua naamgeving. Het zal nog een hele toer worden om deze wet door de gemeenten te laten uitvoeren.
Aangepast werk geeft je regelmaat, arbeidsvreugde en minder pijn en bovenal eigenwaarde.
Groeten,
Kees