RA en werken horeca & thuiszorg, ziekmelden?

  • pukkie

    Hallo beste mensjes,

    Ik ben 26 jaar en weet sinds 2weken dat ik RA heb.

    Ik liep al 2 jaar rond met de symptomen en nu zijn we er eindelijk achter.

    Ik dacht dat het tussen mijn oren zat, eigenlijk dacht iedereen dat het tussen mijn oren zat. Ik ging maar door en door, klaagde bijna nooit, ben jong en zorg dat ik er altijd fris en vrolijk uit zie.

    Ik wilde het niet toelaten omdat ik het geen naam kon geven, hup ibrufennetje slikken en door.

    Nu dat ik weet dat ik niet gek ben en dus degelijk iets heb, volgens de reumatoloog RA en de handen en voeten ontstoken,

    heb ik gewoon de kracht niet meer om door te gaan, wil me ziek melden en alleen maar rusten, ben kapot doodmoe.

    Ik ben een harde en een doorzetter, maar nu wil ik eraan toegeven. Is dit normaal? Ik heb nu medicijnen, eerst 60mg tauxib en nu 90mg sinds een weekje, maar pijn blijf ik voelen. Is dit een zware pijnstiller en ontstekkings remmer of is dit maar een lichte medicijn? Iedereen vraagt of ik cortison of prednison heb, is dat vergelijkbaar met tauxib? Het is allemaal nieuw voor mij, ik heb zoveel vragen. Zoals ik mijn lichaam nu voel, dag in en dag uit, kan ik het niet meer verdragen. Ik werk nog steeds in de horeca en in de thuiszorg. Ik durfde me niet ziek te melden omdat ik niet wist wat het is was en ook ivm met ziekengeld.

    Ik weet echt nog niet wat het allemaal inhoudt, zou ik een aansteller zijn als ik me ziek zou melden? Ook om alles uit te zoeken en op een rijtje te zetten?

    Groetjes Pukkie

  • Paul (moderator)

    Hallo Pukkie,

    RA betekend niet onmiddelijk ´arbeidsongeschikt´. Heel veel mensen met reuma

    werken gewoon en houden dat vol tot hun pensioen. Anderen werken minder

    uren of met de nodige aanpassingen. En een deel is arbeidsongeschikt…

    Wees dus niet meteen bang dat het hier voor jou ophoudt !!

    Wanneer meldt je je ziek? Ziek is een werknemer die lichamelijk of geestelijk

    niet meer in staat is het werk te doen dat hij of zij geacht wordt te verrichten.

    Of dit zo is moet je zelf beoordelen… Luister naar je lijf.

    Paul (moderator)

  • Pepe

    Paul heeft gelijk, in de running blijven is op alle gebied het beste.

    Financieel, sociaal, maar medisch gezien ook; wanneer het écht niet meer gaat is het goed dat er voorzieningen zijn, anders inderdaad doorgaan. De manier waarop zal echter veranderen en nooit meer hetzelfde worden als vroeger.

    Zelf had je al in de gaten dat het niet meer ging, nu moet je je leven nog aanpassen aan die nieuwe situatie.

    Dit is ook een proces dat niet meer stopt, de ziekte zal constant veranderen en je lijf zal tekens anders reageren op medicatie en de nieuwe situatie.

    Nu heb je last van je voeten en je handen, wanneer je die ontlast kan het zijn dat je later meer last krijgt van je rug of je heup, de rij gewrichten die je wel kent, maar waar je normaal geen last van hebt is enorm lang.

    Je leven verandert en verzet je er niet tegen.

    Je zult vrienden verliezen en vele vrienden erbij krijgen en niet alleen met reuma.

    Je zult op andere plaatsen komen dan voordat je reuma kreeg en niet alleen in het ziekenhuis.

    Je zult andere dingen meemaken dan lange dagen maken in de horeca.

    Je zult ondekken dat er meer is in het leven dan werken.

    En inderdaad, je zult leren wat pijn is en die onder controle moeten krijgen en een plaats moeten geven.

    Medicijnen slikken is ook niet zaligmakend, maar soms ontkom je er niet aan.

    Reuma is een kutziekte, waar je op jouw manier alles in je leven anders aan moet gaan pakken.

    Laat het langzaam over je heen komen en verzet je er niet tegen, dan heb je al de helft gewonnen.

    Pijn is lastig, maar jij bent de baas…!

    Sterkte.

  • Marieke (Beheerder)

    Hoi,

    Sluit me aan bij de heren boven me maar…

    Soms kan ziekmelden wel

    even wat lucht geven…

    wat rust in je hoofd…

    wat tijd om uit te zoeken hoe je verder moet…

    wat tijd om antwoorden op je vragen te krijgen…

    even bij kunnen slapen…

    etc.

    Je kunt ook een gesprek met een arbo arts aanvragen en overleggen. Misschien kun je het even wat rustiger aandoen?

    Overigens ja, het is normaal. Je moet een proces in van verwerken dat je reuma hebt en leren omgaan met de medicijnen, de regelmaat, het lijf, de pijn, de vermoeidheid, de goede dagen etc.

    De vragen over je medicatie komen duidelijk van mensen die er niet ‘inzitten’. Je kunt niet je hele leven prednison gaan gebruiken. Je bent dan na enige tijd ontkalkt, opgezwollen en hebt geen spieren meer. Een ontstekingsremmer is de logische eerste stap en daar zijn er vele van.

    Groetjes Marieke (beheerder)

  • Pukkie

    Dankjewel voor je reactie.

    Ik denk dat ik inderdaad wel even wat rust kan gebruiken.

    Ik wacht de nieuwe uitslagen af en dan overleg ik meteen mijn reumatoloog.

    Liefs Pukkie

  • Pukkie

    Danjewel paul voor je reactie.

    Het zal wel even zijn tijd nodig hebben allemaal.

    Horeca en thuiszorg zijn toch wel erg zwaar en helemaal met de ontstekingen.

    Ik moet even de nieuwe uitslagen afwachten en dan zal mijn arts me andere medicatie voorschrijven.

    Op deze manier kan ik niet door werken, door de zware belasting kan de ontsteking toch ook niet echt minderen, met of zonder medicatie?

    Groetjes

  • pukkie

    Pepe,

    Dankjewel voor de duidelijk en heldere woorden.

    Fijn dat er mensen zijn die weten waar je het over hebt.

    Groetjes

  • hvh

    Hoi Pukkie,

    Welkom op dit forum!

    Het is idd heel normaal om maar door te willen gaan en er niet aan toe te willen geven (of dat nu voor je zelf is of omdat je denkt dat je omgeving je een aansteller vind) Laat ik als eerste zeggen, je bent geen aansteller. Het is een ziekte die aan de buitenkant niet te zien is, maar het is wel een ziekte die ernstige gevolgen kan hebben en heel veel pijn met zich mee brengt. En omdat je jong bent zul je tegen onbegrip aan lopen (mensen van alle leeftijden met reuma maken dit denk ik mee) ik was zelf ook 26 toen ik de diagnose kreeg (ben nu 30) en ik ben een van de patienten die afgekeurd is. Dit heeft zijn voordelen (ik heb geen druk van werken op me schouders, ik kan me eigen dag indelen en aanpassen naar hoe ik me die dag voel) maar het heeft ook zeker nadelen (ik mis veel sociale contacten (ik studeerde aan de universiteit, werkte etc), het inkomen is beperkt en het vooruitzicht zal op werk gebied niet meer veranderen) dit is wel heel goed om tegen elkaar af te wegen. Maar laat je nooit door je omgeving tegen houden aan je ziekte (al is het maar af en toe) toe te geven, want je lichaam heeft nodig. Schroom niet aan hulpmiddelen te beginnen het maakt jouw leven makkelijker.

    Ik hoop dat je helpt om op dit forum actief te zijn en weet dat wij je begrijpen en altijd een luisterend oor voor je zullen zijn!

    Heel veel sterkte!

  • Marieke (Beheerder)

    Hoi,

    En ook daar ter toevoeging op… Als je afgekeurd bent wil dat niet zeggen dat je niet mag werken. Ik ben 100% afgekeurd maar heb een werkgever voor 24 uur per week. Een geweldige werkgever, dat wel want die heb je nodig.

    Groetjes Marieke

  • ferda nellestein

    goede middag

    dat het tussen de oren zit is het eerste wat gedacht word heb zelf ook ra maar al 20 jaar heb ook altijd in de horeca gewerkt tot ik het niet meer kon was altijd moe en hele nachten op van de pijn ben 2 weken thuis geweest en heb andere medicijnen gekregen van de reumatoloog namelijk remicade dat word 1maal per 6 tot 8 weken per infuus toegediend toen ging het beter kon weer een hoop dingen die ik haast niet meer kon maar naar 10 jaar ging mijn lichaam anti stoffen maken tegen de remicade werd erg ziek en hoge koorts daarna kreeg ik orenzia dat gaat ook per infuus maar dan kom de elende je kan niet alle werkzaam heden meer doen en dan zoeken naar werk aanpassingen dat is ook een ellende om dat je niet voor vol word aan gezien beter gezegd ze geloven je niet omdat er niks aan je te zien is en je door blijf gaan tot het bittere eind

    op het laatst krijg je te horen dat je niet alles meer kan doen wat is daar de reden van word dan gevraagd en nu zit ik in de ww door gekregen ontslag om de aanpassingen die gemaakt moeten worden probeer de ziektewet in te gaan zo zou ik het gedaan hebben als ik beter geweten had

    hoop dat je hiermee geholpen ben om verder te komen

    groetjes ferda nellestein