Fijn dat je er naar vraagt Anniek. En inderdaad die bak koffie heeft me wel even een duw in de goede richting gegeven al heb ik dat gisteren weer enorm verknoeit.
Afeglopen donderdag voor de derde maal de tabletten mtx genomen. Kan niet zeggen dat er enige verbetering is. Eerlijk gezegd weet ik ook niet of daar nog wat meer tijd overheen moet gaan. Wel ben ik weer begonnen met fysiofitness. Dat was een eerste klas dreun in mijn gezicht. Na die eerste keer ben ik jankend naar huis gereden omdat je merkt dat je met je 51 jaar het af moet leggen tegen een “oude” man naats me op de loop band die vrolijk fluitend het tempo van een fitte jogger aan houd terwijl jij op tempo slofjes al na 100 meter de pijp aan maarten moet geven. Ik had die dinsdag daarop weer heen gemoeten maar kon mezelf er niet toe zetten. Afgelopen donderdag weer gegaan ( kon er ook niet onderuit anders krijg ik van de peut op mijn duvel) en weer van het zelfde laken een pak. Kreeg verdikkeme zowat een hekel aan die “oude” man.
Gisteren hadden we open dag van het bedrijf waar mijn man werkt en deze trien had dus gezegd dat ze wel zou helpen met de catering. Heb de boel zodanig voor mezelf verpest dat ik de BBQ na afloop niet mee heb kunnen maken. Het was dat onze zoon door had dat ik er compleet doorheen zat en geen voet meer kon verzetten. Hij heeft de auto voor me van de parkeerplaats gehaald zodat ik niet hoefde te lopen en ik ben naar huis gereden.
Heb nog geen 10 minuten geleden mijn man helemaal de tent uitgeveegd omdat ik het zat ben om steeds maar weer aan te moeten geven dat ik het niet meer opbrengen kan om een hele dag zo bezig te moeten zijn en dat hij ook niet even de moeite heeft genomen om zo af en toe even te vragen of het nog wel ging. Ik kreeg als antwoord dat ik dan maar aan iemand had moeten vragen om mij zo af en toe even af te lossen, waarop ik weer terug gaf dat ik het vertikte om steeds maar weer op de knieen te moeten om te vragen of ze me alsjeblieft even kunnen af lossen. Ze weten daar dat ik reuma heb.
Deels heeft hij natuurlijk wel gelijk maar ….. Dat verrotte onbegrip daar word je zo moedeloos van en door mijn eigen koppigheid mis ik een gezellig nazitten en zit ik om half 9 thuis zielig te zijn op de bank met een mini teckel die je van top tot teen af zit te lebberen in een poging om het vrouwtje weet een beetje vrolijk te krijgen.
Al met al kom ik er steeds meer achter dat deze ziekte ook een gigantisch leerproces is. Niet zozeer lichamelijk dan wel geestelijk. Steeds maar weer je hoofd er toe dwingen om naar de leuke kanten van het leven te kijken. Ik vind het een verhipt moeizaam proces maar weet ook dat het langzaam aan wel beter zal gaan. Gelukkig kan ik nog steeds de humor in de strijd gooien en wat gisteren beftreft, ik heb me toch maar lekker kunnen drukken om alle rotzooi op te moeten ruimen :-))))))
groetjes Marja
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
elk nadeel hep z'n voordeel.