Onlangs heb ik een nieuwe reumatoloog toegewezen gekregen (mijn oude ging met pensioen).
De eerste afpsraak vond ik stroef verlopen. Ze keek me amper aan en ik vond haar niet vriendelijk.Stug zelfs. Niks geen vriendelijke blik, wat je toch verwacht bij een eerste ontmoeting, maar meer een gezicht als een uitgeknepen citroen. Ik kreeg er geen goed gevoel bij.
Maar ik dacht nog: misschien volgende keer beter. Maar helaas…….. Ik had veel pijnklachten. Mijn reuma speelde echt op en daar had ik behoorlijk last van. Ik werd onderzocht en de conclusie was: het is een beetje dubieus. Ik was helemaal overdondert. Dubieus?
Omdat ik alleen een wat verdikte elleboog had en er verder niet veel te zien was, werd ik als dubieus afgedaan.ALs ik 5 minuten aan de telefoon zit, kan ik haast mijn arm niet meer strekken van de pijn in mijn elleboog. Ik heb al 45 jaar reuma en weet zelf dondersgoed wanneer het wat minder gaat en wanneer niet. Omdat ik vanuit zeer jonge leeftijd reuma heb, zijn de symptomen bij mij niet klassiek te noemen. Dus de vergroeiingen zijn anders, maar ook de lichamelijke klachten. Zo is er onlangs van mijn pols een foto gemaakt en daar is op te zien dat het niet goed zit. Er lijkt een breuklijn te zijn (nooit gebroken gehad) en dit paste niet in het plaatje RA. Wel is mijn pols inmiddels vergroeit.
Ik kreeg de indruk dat deze reumatologe niet weet hoe ik in elkaar steek en daarom werd ik maar afgeserveerd met “dubieus”, Waarschijnlijk wist ze niet best wat ze met me aan moest.
Ze bood me nog wel een injectie depomedrol aan. Die heb ik vriendelijk afgewimpeld, want ik was me al flink aan het opwinden.
Terug in de auto was ik woest. Ik kreeg het gevoel hier even helemaal niet serieus te worden genomen. Terwijl ik zelfs van buitenstaanders al te horen kreeg dat er aan mij goed te zien was dat ik pijn had. Op één of andere manier straal je dat toch uit, terwijl ik beslist niet te koop loop met mijn RA. Integendeel zelfs! Als mij gevraagd wordt wat ik heb (omdat ik bijvoorbeeld die dag mijn spalken draag door de pijn) dan draai ik vaak om de hete brei heen. Heb er dan geen zin in om tekst en uitleg te geven. Daarom ben ik ook zo blij met dit forum!
Nu heb ik de volgende afspraak een andere reumatoloog (ze werken beide om en om) gelukkig en hier kan ik veel beter mee uit de voeten. Eigenlijk wil ik mijn ongenoegen uiten, maar moet ik dit bij hem wel doen? Ik blijf liever altijd bij hem onder controle, maar helaas hebben ze daar andere afspraken over. Ik weet niet goed wat ik met de situatie aan moet. Vind het ook moeilijk om die reumatologe er over aan te spreken, want ik toch bang dat ik dan weer heel boos ga worden. Hoe pak ik dit aan?
Groetjes Mir@nd@