'Volgens de onderzoekers moet komende jaren meer nadruk worden opgelegd op preventie van artrose, bijvoorbeeld door het bestrijden van overgewicht en het stimuleren van een gezonde manier van sporten.'
Ik heb een beetje moeite met deze zin.
Hier hoort eigenlijk te staan: …preventie van slijtage…
Nu lijkt het net of artrose slijtage ís, terwijl er wel degelijk een essentieel verschil in zit.
Net als artose en artritis.
Artose (gewrichtdegeneratie) kun je krijgen van artritis (gewrichtsontsteking)
Artritis kun je ook krijgen doordat je al artrose hebt.
Door een zware belasting op je gewrichten kun je slijtage oplopen, je kunt dat slijtage-artrose noemen.
Wanneer je artrose hebt, kun je sneller dan normaal gewrichtsslijtage oplopen, overbelasting ligt dan ook altijd op de loer.
Dat kan al komen door een keer verkeerd liggen in je slaap of éven iets verkeerd beuren of oppakken.
In de eerste zin is het dus net of je artrose kunt krijgen door te zwaar te zijn of te zwaar sporten.
Dat is dus beslist niet zo, maar goed is het ook zeker niet voor je gewrichten.
Met hardlopen kan er tot wel acht maal je gewicht op je voeten terechtkomen.
Waarom krijgt de één dan wel artrose en de ander niet?
Ik kon destijds niet bewijzen dat ik een beroepsziekte had, ondanks dat de gewrichten die ik veel gebruikte juist enorm dik had en beschadigd waren.
Dit was op de foto duidelijk te zien.
Want ik had artrose!
Wanneer is er nu sprake van gewrichtslijtage en wanneer artrose?
Artrose is een auto-immuunziekte en slijtage is -wat het woord al zegt- een teveel en/of verkeerd gebruik van je gewrichten.
Een combinatie is natuurlijk ook mogelijk en stress, bepaalde gebeurtenissen in je leven, je DNA-profiel -dus erfelijke eigenschappen- zijn mede bepalend voor het wel of niet ontwikkelen van een vorm van artrose vroeg of laat in je leven.
Het vervelende van deze ziekte is dat die niet meer overgaat en alleen maar erger wordt, tenminste mechanisch gezien.
15 jaar geleden kon ik bijna niets, nu werk ik elke nacht -de laaste tijd full-time en fysiek eigenlijk teveel- maar ik zit toch voor mijn gevoel al weer een heel eind op mijn oude niveau, zeker gezien mijn werkprestaties. De pijn laat ik voor het gemak even buiten beschouwing.
Ook de hersteltijd en de inspanningen die ik moet verrichten om de volgende nacht weer te kunnen presteren én de dingen die ik moet laten als gevolg hiervan.
Wat ik wil zeggen is dat hoe je ook in elkaar steekt en wat er ook gebeurt in je leven; er is altijd een weg naar buiten, hoe donker het soms ook lijkt.
Ik heb veel ingeleverd, maar ik heb ook full-time werkplezier en voldoening teruggevonden.
Ik heb mensen ontmoet die ik anders nooit gezien zou hebben.
Ik spreek elke dag vier talen om me verstaanbaar te maken.
Ik kan op vele manieren mijn werk in het hotel vormgeven; ik zet het complete ontbijt klaar, was handdoeken, theedoeken, hoeslakens en dweilen, vouw servetten, bak broodjes, doe de pc-zaken, zorg voor de veiligheid in de ruimste zin des woords, zorg voor de hygiene, orden alles, laat de gasten en collega's zich thuis voelen en gewenst, pak lastpakken aan, ruim kots op -als het moet- en nog 1000 andere dingen.
Ik sta onderaan de ladder, in de uren die geen mens wil werken en voel me elke dag een koning, gastheer en baas op mijn werk.
Dan vergeet je heel soms dat je artrose hebt.
Wat wil je nog meer….
(is de laatste tijd een stopwoordje van me) 
Eigenlijk wilde ik alleen maar zeggen dat artrose geen slijtage is…
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
)