Is artrose, scoliose, spondylose A-specifiek???

Ell

26-04-2010 14:08

Hallo mensen,
Toen ik een jaartje of 8 was heeft de schooldokter geconstateerd dat er een kromming(scoliose) in mijn wervel zat. Er is mij toen verteld dat ik goed recht op moest blijven lopen en dat was het. Op mijn 14 ben ik meerdere malen bij het optillen van zware kratten vreselijk door mijn rug gegaan met als gevolg dat ik dan dagen niet kon bewegen. Dit gebeurde ook heel vaak met mijn nek(stijve nek). Ben er vaak mee naar de dokter geweest maar die vond vooral dat het tussen mijn oren zat. Het door de rug gaan is door de jaren heen wel afgenomen maar in ruil daarvoor kreeg ik een pijn in mijn rug die eigenlijk altijd wel aanwezig is. Nadat ik maar weer eens naar de huisarts was gegaan wilde deze mij dan eindelijk eens door verwijzen naar een reumatoloog maar dan wel met een verwijzing waar duidelijk in werd vermeld dat niet de dokter dacht dat er iets mis was maar vooral ik zelf. Hier kwam ik helaas pas achter toen de reumatoloog mij dat verteldde. Ik heb gevraagd aan de reumatoloog om dat zinnetje te vergeten en mij wel degelijk serieus te nemen. Nadat ze een beetje gedrukt had op een aantal plekken wist ze het wel….Fibromyalgie. Daar kon ik het dan mee doen en als ik wou kon ik een therapie gaan volgen om met de pijn om te leren gaan. Ik wist zeker dat het dit niet was,
Vorig jaar was ik het dan echt helemaal zat en nadat ik van huisarts was veranderd ben ik met dezelfde rugklachten die ik al jaren had met de huisarts in gesprek gegaan. Deze stelde voor om voor de eerste keer maar eens foto's te laten maken van mijn gehele rug en nek. En wat blijkt, forse versmalling L4 en L5 met spondylotische afwijkingen, op de thorax foto was scoliose te zien en tevens spondylotische afwijkingen, C6 en C7 was ook een versmalling te zien. Dus al met al vind ik het toch wel aardig wat. Helemaal omdat ik nog maar 35jaar ben. Via een revalidatiearts ben ik door verwezen naar een fysiotherapeut waar ik binnenkort zal beginnen aan een sportprogramma. Wat me nu toch eigenlijk wel dwars zit is dat ik de verwijzing van het revalidatiecentrum thuis heb gekregen voor de fysiotherapeut en dat ik daar dan weer op lees dat het gaat om A-speciefieke klachten. Artose is toch niet aspecifiek? Is er nog meer wat ik zelf kan doen, ik weet dat er weinig aan artrose te doen is maar er moet toch wel iets zijn?! Wat zullen de vooruitzichten zijn als je al op jonge leeftijd artrose hebt?
Graag zou ik ervaringen willen delen, of misschien hebben jullie nog tips voor me.
Pepe

26-04-2010 15:12

Ik was ook nog geen 35 toen bij mij artrose geconstateerd werd.
Tot op heden loop ik nog steeds tegen artsen aan die je aankijken alsof je de boel flest, alsof ze je pijn niet serieus nemen en vraag me niet waarom.
Vraag me niet hoe het kan dat mijn pijn anders behandeld (of eigenlijk niet behandeld) wordt dan bij iemand anders.
Elke dag is weer een strijd tegen de grilligheden van de natuur en de gevolgen van de zwaartekracht.
Hoe gelukkig was ik niet toen ik een reumatoloog kreeg die begreep wat ik bedoelde en hoe frustrerend toen ik na jaren weer afgewezen werd, omdat ik ‘gewoon slijtage’ had.
Met vrijwel verdwenen tussenwervelschijven op diverse plaatsen en pijn in bijna al mijn gewrichten zal ik toch verder moeten, net als jij…
Artrose A-specifiek? Zal wel, ik weet niet eens wat ze precies bedoelen; wat ik wel weet is dat artrose uitverkoren is om niet-chronisch genoemd te worden op ‘de lijst van Borst’, dan ben je niet zo interessant meer voor de behandelaars, want het levert niets op.
Tips?
-Belast jezelf zo weinig mogelijk, maar blijf bewegen; soms erg lastig in de praktijk, maar elke overbelasting betekent meer pijn en een langere hersteltijd.
-Paracetamol (4x 500 mg. per dag) kan de boel iets verzachten.
-Een elektrische onderdeken is fijn voor je spieren. (niet vergeten uit te zetten, als je gaat slapen)
-Een heet bad idem, soms kan een koud bad ook prettig zijn.
-Wandelen, de ene keer iets langer dan de andere keer.
-Niet sprinten, niet rennen, niet te zwaar beuren, verstandig beuren, karretjes gebruiken, (tuin-)handschoenen kunnen ook helpen.
-Een stoel waar je je prettig in voelt, schroom niet om een andere stoel te vragen -indien aanwezig-.
Verder, veel afzien, uithuilen en opnieuw beginnen…elke dag weer.
Veel sterkte..
anniek

26-04-2010 17:09

hallo Ell,
De term a-specifieke klachten bij rugpijn duiden er meestal op dat er geen zenuwwortel bekneld zit (radicualir syndroom/hernia), er geen trauma (ongeluk) heeft plaatsgevonden, er geen ontsteking zit en er ook geen tumor aanwezig is.
De rest van de rugklachten valt meestal onder de term a-specifieke rugpijn. Maar dat wil niet zeggen dat die pijn geen duidelijke oorzaak kan hebben. Ikzelf vond het in het verleden ook wel moeilijk dat een duidelijk mechanische oorzaak (zoals artrose) ook onder deze term valt. Maar als je eenmaal weet dat dit nu eenmaal de gebruikte terminologie is dan moet je dat maar van je af zetten.
Als je het goed bekijkt dan wordt er met specifieke oorzaken eigenlijk bedoeld dat die behandelbaar zijn, denk ik. En artrose is nu eenmaal niet te genezen.
Hoop dat je hier wat aan hebt.
groet, anniek
Ellen

27-04-2010 09:58

Bedankt voor je reactie, het is fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die hier tegen aan lopen. Het is soms gewoon allemaal erg frustrerend. Van alle dokters en fysiotherapeuten hoor je tegenstrijdige berichten. Op een gegeven moment weet je het zelf niet meer!
Mag ik vragen wat je leeftijd op dit moment is? Zijn je klachten gelijk gebleven of worden ze alleen maar erger?
Groetjes Ellen
Ellen

27-04-2010 10:06

Hoi Aniek,
Bedankt voor je berichtje. Eigenlijk weet ik ook wel dat ik me niet druk moet maken om dat ene zinnetje. Maar dat is soms best lastig als je al heel lang het idee hebt dat de dokters je niet serieus nemen. Al een hele tijd wilde ik een berichtje plaatsen op het forum maar had gedacht dat er geen reacties zouden komen, ik ben blij dat ik het toch heb gedaan.
Groetjes Ellen
Pepe

27-04-2010 13:47

Het wordt langzaam maar zeker lastiger om de dag door te komen, de pijn is af en toe erg scherp.
Niet in de laaste plaats omdat ik geen medicatie meer krijg en geen fysio.
Wel slik ik 8 Paracetamol per dag, maar dat helpt soms niet meer.
Het verschil met een jaar geleden is niet zo groot als ik verwacht had, dat is weer positief.
Wat me het meeste stoort is dat het eerst zo erg moet worden -dat ik helemaal niet meer kan weken- voordat ik hulp krijg;
iets dat ik altijd heb willen voorkomen.
Ik weet op dit moment niet meer wanneer dat moment is en wat ik ‘mag’ vragen.
Als het nu ‘gewoon slijtage’ is, ben ik dan dadelijk ‘gewoon versleten’….?
Klinkt als: ‘gewoon vervangbaar’.
tienke

27-04-2010 22:18

ellen wat jij beschrijft daar zie ik me zelf in,ook jaren lang klachten tot op een gegeven moment , zoveel pijn dat ik niet meer kon lopen toen zijn er fotots en mri gemaakt bleek dat mijn tussen schijfjes helemaal versleten waren , toen is mijn rug vastgezet met een plaat, en nu 14 jaar later zit die er nog steeds in komt er ook niet meer uit, je moet er mee leren leven het valt niet mee maar de tijd zal het leren , hoop dat je wat aan mijn berichtje hebt groetjes tienke
Ellen

28-04-2010 09:46

Hoi Pepe,
Volgens mij mag je toch altijd en op elk moment om hulp vragen? Heb je het voor jezelf duidelijk waar je hulp bij nodig hebt? Het is allemaal knap lastig begin ik te begrijpen, voor heel veel mensen met de diagnose ‘versleten’. Je neemt 8 paracetamol per dag, dat kan toch ook niet goed voor je zijn. Waarom krijg je geen medicijnen van de huisarts? Of werken die allemaal niet? Ik gebruik op dit moment bijna geen medicijnen maar soms denk ik wel dat het mijn dagen wat dragelijker zal maken als ik het wel zou doen. Om de een of andere reden wil ik er nog niet aan. Ik hoop dat het versterken van mijn spieren de pijn enigzins zal verminderen. Vorige week moest ik bij het revalidatiecentrum een aantal oefeningen doen waar ik nu nog last van heb en dat maakt toch wel dat ik een beetje tegen het sportprogramma opzie. We gaan het zien. Ondertussen is het prettig om hier mijn ervaringen en vragen te delen met mensen die me waarschijnlijk beter begrijpen dan al die artsen(met uitzondering van mijn huisarts).
groetjes Ellen
Ellen

28-04-2010 10:00

Hoi Tienke,
Bedankt voor je reactie. Kun je op foto's net zoveel zien als op een mri?
Ik heb veel klachten van mijn heupen, als ik opsta dan doet het pijn in mijn lies en na een tijdje lopen gaat dat wel weer voorbij maar wanneer ik te lang loop dan krijg ik er echt last van. Als ik in bed lig kan ik nooit lang op een zij liggen, op mijn rug en op mijn buik krijg ik last van mijn rug dus het is snachts een hoop gedraai in bed met als gevolg dat ik sochtends nog net zo moe ben.
Ik hoor/lees regelmatig dat mensen er spijt van krijgen wanneer ze zich hebben laten opereren, heb jij op dit moment geen pijn meer? Kun je nog alles, zoals bukken e.d.?
Ik heb het idee dat je pas in aanmerking komt voor enige behandeling(zoals b.v. operatie) wanneer je tenminste al een aantal jaren afgeschreven bent en je smekend op de mat van het ziekenhuis ligt. Begrijp me niet verkeerd, want het klinkt allemaal niet zo positief , ik weet dat ik er mee moet leren leven maar nu klinkt dat nog teveel als ‘opgeven’ en daar ben ik nu nog niet klaar voor.
Groetjes Ellen
Pepe

28-04-2010 12:51

Ja, ik mag om hulp vragen, natuurlijk, maar dan zal de behandelaar (huisarts c.q. specialist) én de verzekering mijn ziekte toch eerst moeten erkennen!
Zolang ik het zelf kan redden, doe ik het zonder hen.
De medicijnen die eerst voorgeschreven werden door de (1e) specialist wilde de huisarts niet aan meewerken, hij vond ze te zwaar.
Later kreeg ik van hem een soort morfine, waar ik helemaal dol van werd. Schiet me meteen de naam weer te binnen…Tramadol.
Toen dacht ik: ‘Laat ook maar…’
Ik geef het niet graag toe, maar het wordt langzaam maar zeker wel lastiger allemaal.
p.s. Slaap ik al zo kort…, word ik ook nog uit bed geramd door een betonhamer bij de buren.
Ik ben trouwens 51 jaar, dat vroeg je nog.

Is artrose, scoliose, spondylose A-specifiek???

Ell

Pepe

anniek

Ellen

Ellen

Pepe

tienke

Ellen

Ellen

Pepe