Goedemorgen,
ik ben voor een artikel in een vaktijdschrift op zoek naar mensen die tegen de bureaucratie bij het UWV oplopen.
Heb je net als ik dikke ordners vol correspondentie, val je net buiten de gewone regels, wil men maar niet begrijpen hoe ze je verder kunnen helpen?
Laat dan vooral iets weten.
Groetjes Marieke (moderator)
bobkekeuten@hotmail.com
Ja, maar de papieren zijn inmiddels voor het grootste gedeelte gerecycled…. 
Je kunt niet alles bewaren, zeker niet als 99 % onzin bevat en aan elke velletje dat ze opsturen twee A-4-tjes hoe je in bezwaar kunt gaan.
Ik heb mijn verhaal en mijn geschiedenis, maar staven met een papieren dossier kan en wil ik niet.
Toen het er op aan kwam bleek ik er niets aan te hebben, wordt er van alles tegengesproken of zijn wetten weer veranderd.
Er telt maar één ding voor het UWV en dat is hoe ze zo snel mogelijk van je af komen, net als voor welke werkgever dan ook als het werkelijk mis gaat met je gezondheid. Ik hou mijn hart vast voor de toekomst, wat dat betreft…
Je kunt ook overal tegen knokken en misschien ook wel eens iets winnen, maar uiteindelijk zul je altijd verliezen.
Winnen en verliezen zijn wat dat betreft erg betrekkelijke termen.
Een advokaat zei eens tegen mij: ´Tuurlijk kun je winnen, maar dat kost veel pijn en moeite, je wint een koe en het kóst een koe.´
Dat dit een waarheid is als een koe dat heb ik in de loop van de jaren al diverse malen ondervonden.
Soms kun je beter proberen verder te gaan met je leven, dan vechten tegen windmolens. Aan het eind van het liedje kun je dáárdoor nog meer gefrustreerd achterblijven en er uiteindelijk weinig extra mee winnen.
Mocht ik achteruit gaan kom ik eerst weer in de ziektewet; met de huidige WIA is dat geen prettig vooruitzicht, maar dat was het met de WAO eigenlijk ook niet. Ziek zijn is nooit leuk, zeker niet als je dat ook nog eens financieel zo hard treft dat je daar ook nog eens aan onderdoor gaat.
Dus als het om geld gaat is het zakelijk gezien volstrekt onverantwoord om ziek te worden, laat staan definitief gehandicapt te raken.
Nog steeds geen UWV-feiten, ik weet het.
Ik weet wel dat ik nét zo gemakkelijk afgekeurd ben als op een ander moment goedgekeurd, of het mij nu uitkwam of niet.
Wat dat betreft lijkt het soms of ze precies het antwoord geven dat je wilt, als het maar positief is.
Wat positief is, ligt aan de invalshoek hoe je het verhaal bekijkt. positief kan betekenen dat je aan het werk komt, dat het UWV van je af komt.
Het kan anderzijds ook betekenen dat je nooit meer zult kunnen werken, alleen is dat minder positief voor jou, financieel en sociaal, mentaal en fysiek.
Gevoelsmatig ben ik een mens met veel pijn die werkt, voor het UWV een ex-WAO-er die werkt; juridisch gezien ben ik volgens hen gezond, omdat ik alweer zo lang werk; voor mijn werkgever een risicovolle kostenpost die werkt voor twee, om zichzelf elke dag te kunnen en willen bewijzen.
Voor mijn collega's en vooral -inmiddels- een jonge generatie (hopelijk) een goed voorbeeld en een steun en toeverlaat.
Voor de buitenwereld -misschien- een idioot die elke nacht gaat werken tegen verhoudingsgewijs een veel te laag salaris.
Voor mijn ex-werkgevers een nare herinnering. (de leuke kanten zijn ze allang érg snel vergeten)
Voor mijn vrouw een held, omdat ik al dertig jaar brood op de plank breng en mateloos respect voor me heeft, er is er tenslotte maar één die écht weet hoeveel pijn ik heb.
Kijk, mensen…Dáár gaat het om in het leven. Liefde. Niets meer en vooral niets minder.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's