Doet me denken aan die ‘voorlichtingsavond over Artrose’, een tijd geleden in een ziekenhuis in de buurt.
Kun je nooit dommer van worden, dacht ik….
Toen ik daar kwam, was de gemiddelde leeftijd van de reeds aanwezige belangstellenden -zonder overdrijven- een jaar of 75.
Heel langzaam maar zeker stroomde de kantine vol met vele andere belegen oudjes, vrijwel allemaal op wielen.
Ik kreeg al een paar blikken van ‘die kennen we niet…’ en ‘zou die bij het personeel horen…?’
Een wonderlijk gezicht, zeker omdat er naast de gehoorzaal eerst een grote lege ruimte was die in de volgende minuten gelijk evenredig gevuld werd met rolstoelen en rollators en looprekjes, als de zaal met mensen.
In de loop van het verhaal werd het me duidelijk dat het meer een veredelde cursus ‘rollator lopen voor gevorderden’ was, maar eigenlijk bleek het meer een soort bezigheidstherapie te zijn, waarom dan niet iets meer vrolijke zaken voor die oudjes, zoals paaseieren schilderen, boetseren of een PC-cursus?
Het leven is vaak al zo saai en deprimerend op die leeftijd en in zo'n omgeving. (het bejaardenhuis lag naast het ziekenhuis)
Met rollators is niets mis mee, laat dat duidelijk zijn! Maar daar vond ik me nog even iets te jong voor. (koud 50…)
Artrose kwam niet of nauwelijks ter sprake! Ik zat dus helemaal fout…
Langzaam maar zeker heb ik via de folders en de koffie (jaja) de zijkant van het pand stilletjes verlaten,
in de hoop dat ik deze cursus voorlopig nog niet nodig zal hebben.
Ik voelde me op de terugweg ineens een stuk beter dan op de heenweg. (ook op wielen overigens, maar dan anders…)
Was die cursus achteraf -al met al- toch nog ergens goed voor…. 
Respect voor die oudjes….(tu)
Ja, sorry boterbloem/ strandjutter, ik ben geen vrouw, veel te ‘oud’ en woon al helemaal niet in de buurt…..
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
