Op 14 juli j.l. heb ik een lipbiopt ondergaan. Volgens de reumatoloog stelde dit niet veel voor:
“2 hechtinkjes, u zult daar weinig last van hebben” . Wat heb ik vaak aan deze woorden teruggedacht.
Na de ingreep, die me 5 hechtingen opleverde, kreeg ik te horen dat ik enkele weken last zou hebben. Een paar dagen erna werd ik bijna gek van de pijn, vooral van het “getrek” in mijn mond, alsof ik te strak gehecht was. Op 21 juli, een week later, was ik weer bij de kaakchirurg (kc) die toen 3 van de 5 hechtingen, die eigenlijk uit zichzelf zouden moeten vergaan, er uit geknipt heeft. Hij kon heel goed begrijpen dat ik daar last van had. Maar helaas was het pijnlijk “trekkende” gevoel daarna niet over.. volgende de kc was er een plaatje in mijn mond ontstaan…. Maar het zou goed komen.. hij had meteen de uitslag voor me: ik had niet het syndroom van Sjogren. Dat was een enorme opluchting natuurlijk. Mijn blijdschap was van korte duur, want naarmate de weken voorbij gingen, werd wel de pijn minder, maar het getrek bleef, alsof ik huid te kort kom om mijn lip goed te kunnen bewegen, vooral met praten is dit geen pretje. Half augustus was ik weer bij de kc, een collega van diegene die het lipbiopt uitgevoerd heeft, die was op vakantie. Deze kc wist niet te vertellen wat er bij mij fout is gegaan, hij had dat, wat er met mijn lip gebeurd is, nog nooit meegemaakt. Er zit een verdikking dwars over het litteken, dus op de plaats waar een hechting gezeten heeft. Het kon geen ingekapselde hechting zijn, wat ik dacht…. Er werd een nieuwe afspraak gemaakt na mijn vakantie, in de 1e week van september, om deze “verdikking” te verwijderen, wat me weer 2 hechtingen op gaat leveren. Na een paar slapeloze nachten en een dikke knoop in mijn maag kom ik in september bij de kc, die in mijn mond kijkt en zegt: “nee, ik doe het nog niet, volgens mij is het minder geworden”.
Ik proef uit alles dat deze man er huiverig voor is: “ik moet van een litteken een litteken maken…” er wordt een nieuwe afspraak gemaakt voor begin november, in de hoop dat ik dat afbel omdat het minder geworden is, of helemaal weggetrokken is.
Het is nu 10 oktober, 3 maanden na het lipbiopt, en het getrek is niet minder geworden, bij ieder woord wat ik zeg heb ik last van het getrek, alsof ik huid te kort kom. Ik ben hier totaal overspannen van en ben al door mijn huisarts naar een plastisch chirurg gestuurd voor een second opinion.
Deze vertelde mij dat er pas na 1 jaar correcties worden uitgevoerd op een litteken……. En dat er 70% kans is dat het goed komt…..
En dan heb ik het nog niet gehad over de ongevoeligheid van mijn halve onderlip. Niemand die daar iets over gezegd heeft…. Ik heb intussen op internet gelezen dat dat gevoel ook niet bij iedereen terug komt…..
Misschien leest niemand dit, maar ik wil langs deze weg toch mijn verhaal kwijt.
Cora.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
