Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Kees
Hoi Jada,
Bij mij werd op 15 jarige leeftijd de diagnose RA gesteld. Ik heb het nu 44 jaar en heb al mijn gewrichten nog. Dat wil niet zeggen dat ze allemaal in optima forma zijn.
In het begin van de RA heb ik ook veel pijn in mijn polsen gehad maar dat ging na het vanzelf vast (ver)groeien over. Mijn linkerpols staat al zeker zo'n 30 jaar vast in de neutraalstand. Mijn vingers zijn redelijk goed gebleven. Met mijn linkerhand heb ik weinig beperkingen en ik kan er een emmer water mee tillen.
Mijn rechterpols is 30 graden naar binnen vastgegroeid. Dat is wat lastiger vooral bij het handen schudden. Vaak is overwogen deze rechterpols te corrigeren en een kunstgewricht te plaatsen. Voordeel zou zijn minder beperking maar nadeel veel minder kracht. Ook kon men mij niet de garantie geven dat mijn vingers functioneel zouden blijven en gezien wegens mijn werk ( horlogemaker ) is deze ingreep dus niet gedaan.
Dus heb je m.i. drie mogelijkheden:
Niets doen:
Proberen met oefeningen de polsen in rechte stand te houden en ze min of meer vast te laten groeien waardoor na verloop van tijd de pijn minder wordt of geheel verdwijnd en de kracht bij tillen ( als de vingers goed blijven ) behouden blijft
Kunstgewricht laten plaatsen:
Pijn verdwijnt waarschijnlijk . Door veel oefenen na de operatie toch een zekere beweeglijkheid waardoor minder beperkingen. Nadeel is wel dat een emmer water tillen al zeer riskant is en de kracht in de pols meestal gering wordt.
Vastzetten:
op den duur geen pijn meer, redelijk veel kracht maar iets meer beperkingen in vergelijk met een kunstgewricht.
Het proces van je ziekte verloop is moeilijk te voorspellen . Is ook sterk afhankelijk van het aanslaan van medicatie. En je hebt goede en slechte tijden.
Zelf hebben we tijden gekend dat ik dacht dat het nooit meer wat werd en opeens knapte je dan weer op. Andersom gebeurd helaas ook.
Maar ook na 44 jaar RA is het leven nog zeer de moeite waard.
Sterkte toegewenst
