Hallo mensen,
Dit gedicht kwam ik tegen op internet over de reuma-ziekte
fibromyalgie. Ik heb dat zelf en vind het een mooi gedicht.
Fibromyalgie
Een ziekte met een naam,maar zonder een gezicht.
Van buiten is niet te zien,wat het in je heeft aan gericht.
De vermoeidheid,de wanhoop,het verdriet en de pijn.
Worden niet begrepen in een wereld waar alles te zien moet zijn.
Je lacht,je doet vrolijk,niet altijd even oprecht.
Het sloopte je van binnen,het is een lang en eenzaam gevecht.
Je bent niet meer,wie je ooit eens was.
Je kunt niet meer,wat je ooit kon.
Maar ook voor jouw schijnt nog steeds de warme levenszon.
Je hebt famillie en lieve vrienden
Zij kennen jouw enige wens
Ze luisteren en beschouwen jouw niet als een ziekte
maar als een mens.
Hebben anderen ook gedichten over fibromyalgie of over
andere reuma? Plaats ze dan op dit prikbord.
Doeiiii Letje