hoe leer ik snel omgaan met spierreuma of RSI

loedertje

10-01-2003 17:10

Begin december heb ik nog heel enthousiast alle ramen gezeemd (voor zover je daar enthousiast over kunt zijn natuurlijk) en had daarna een beetje last van mijn rechterschouder. “spierpijn” dacht ik. Binnen een week na het zemen moest ik flink sjouwen met tuinpalen, en vervolgens ging mijn linkerschouder vrolijk meedoen. Vanuit de verpleging had ik al zwakke schouders op gelopen, door al het tillen daar, en dus wist ik dat ze wat aan het ontsteken waren. Brufen 600 gehaald bij de huisarts en met mijn linkerschouder ging het al snel weer goed. De rechter wilde voor geen meter, en na nog een bezoekje aan de huisarts wat oefeningen gekregen. Maar ook dat lukte niet, en een weekje later een injectie die de ontsteking stopte. Inmiddels is het ergste verdwenen. Maar de huisarts zei dat ik naar alle waarschijnlijkheid spierreuma heb. Het toeval wil dat een andere huisarts twee jaar geleden hetzelfde tegen me zei, nadat ook injecties de ontsteking uit mijn pols moesten oplossen na een flink schilderkarwei.
Natuurlijk ga je informatie opzoeken, zeker na die 2e keer dat dit gezegd is, en ik kwam te lezen dat de spierreuma erg lijkt op RSI, dat ook veroorzaakt wordt door overbelasting. Hoe weet je zeker welke van de 2 het nu is, en maakt het uit in de behandeling?
Hoe kan ik voorkomen dat de spieren en pezen overbelast raken en gaan ontsteken? Ik sport momenteel niet meer (deed tot een jaar geleden fitness), en ben een flink aantal kilootjes te zwaar en rook ook nog eens. Beinvloed dit ook nog, of maakt het niet uit zoals mijn huisarts zei?
Ik ben werkzaam in de ICT en werk dus veel achter een pc. Thuis heb ik een “gesplitst” toetsenbord en een muis met verhoging, op mijn werk nog niet, omdat ik daar nog niet officieel heb aangegeven wat er met me aan de hand is.
Het rare vind ik dat ik soms opeens heel emotioneel ben hieronder. Als mensen dan aan me vragen hoe het gaat staan de tranen in mijn ogen, en ook zit ik soms helemaal niet lekker in mijn velletje.
Reuma is toch iets voor oudere mensen? Dat overkomt een 36 jarige toch niet? Inmiddels weet ik dat dat niet zo is, maar mijn verstand wil er nog niet bij.
Hoe leer ik snel en goed om te gaan met dit? Wie heeft er ervaring mee? Wat wel te doen en wat te laten…
Wie kan me helpen?
loedertje

10-01-2003 17:21

Oh ik vergeet nog te melden dat alles “knakt” vooral mijn schouders, polsen, ellebogen en knieen, soms ook mijn enkels. Soms heb ik ook heel erg last van kramp, in mijn onderbenen en tenen. Zijn dat ook symptomen van spierreuma?
Deborah

10-01-2003 18:38

Hoi,Loedertje(is toch de siamees van jan,jans en de kinderen?).
Wat jij omschrijft heb ik ook,en ik ben 38 bijna 39 dus het is niet leeftijdgebonden.De huisarts vermoedt dat ik Fribromaylagie heb of een andere vorm van reuma,aangezien ik in anderhalf jaar tijd van gezonde meid naar een kreupellopende (en sinds dec.) pijn in mijn handen,polsen,schouders(links zo pijnlijk dat ik er niet meer op kan slapen plus dove hand) plus verkleuring van recherhand ten opzichte van mijn linkerhand en een bult in mijn nek en een recherbeen vol met vocht,dus ook ik moet heel erg slikken en proberen te accepteren en dat valt niet mee als je een potige dame bent geweest sterk van lijf en leden en altijd actief en nooit ziek buiten een verkoudheidje of griepje.
En het ergste is die verdomde vermoeidheid iedere dag weer en de pijn de hele dag.
Ik moet op 3 februari naar de reumatoloog voor het 1de onderzoek en ik hoop dat ze wat vinden heel krom maar ik loop al anderhalfjaar rond zonder te weten wat er nu toch allemaal mis is en het gaat steeds verder en daar maak ik mij grote zorgen over.
Dus je bent niet alleen,ik weet wat je doormaakt.
Ik wens je heel veel sterkte en…………..geef niet op………………..
Groetjes Deborah.
loedertje schreef:
>
> Oh ik vergeet nog te melden dat alles “knakt” vooral mijn
> schouders, polsen, ellebogen en knieen, soms ook mijn enkels.
> Soms heb ik ook heel erg last van kramp, in mijn onderbenen
> en tenen. Zijn dat ook symptomen van spierreuma?
loedertje

10-01-2003 22:07

Hoi Deborah,
Bedankt voor je supersnelle reactie. Het scheelt alweer te weten dat je niet de enige bent. Maar jij bent er een stuk erger aan toe dan ik als ik het zo hoor. Is het bij jou op dezelfde manier begonnen zoals het nu bij mij bezig is? En kan dat zo ontzettend snel gaan? Dat is niet echt geruststellend als dat zo is…
Deborah

12-01-2003 11:44

Hoi,Loedertje,
Het is bij mij begonnen met een val van de fiets(en dan echt vallen dus plat op mijn bek om het maar zo te zeggen,het behang was van mijn gezicht en ik had een knie waar een enorm ei op zat)na fysio is dat over gegaan dat was in Aug.2001,kort daarna ben ik in Dec 2001 uitgegeleden en heel hard op mijn achterwerk terecht gekomen en dat heeft geleid tot een kneusing in de tussenwervels met als gevolg een verlamming van het rechterbeen en een klapvoet na een half jaar fysio was de rug weer goed,het been over maar de voet niet,die wil nu nog steeds niet en ik dus sinds Dec 2002 klachten in het hele lijf wat ik al gemaild heb,ik kan geen autorijden met mijn rechtervoet want dat hou ik niet vol,mijn hefspieren willen dat niet en ik kan maar amper op mijn tenen rechts lopen en net als jij heb ik veel last van krampen in mijn voet,spiersamentrekkingen in de bovenbenen(houseparty's noem ik dat) en nu ook in handen.Hoe snel zoiets gaat weet ik niet maar bij gaat het steeds een stukje minder en daar baal ik van.
Ik hou je op de hoogte (als je dat wil natuurlijk)hoe het is afgelopen bij de Reumatoloog.
Nog een fijn weekend en tot mails en laat de moed niet zakken hoor!!!!!!!!!!!!!!!
Deborah.
loedertje

12-01-2003 15:11

Hoi Deborah,
Dank je wel voor je bemoedigende woorden! Ja ik ben heel benieuwd hoe het je vergaat bij de reumatoloog, en wat mij wellicht nog in het verschiet ligt… Het ergste voor mij is een stukje onafhankelijkheid op te geven, en in elk geval de zware til dingen niet meer te kunnen doen. Practisch loop ik daar telkens weer tegen aan: wasmanden, boodschappen, kratjes limonade enzo.. zeer hinderlijk.. zeker als je een vriend hebt die je alles ook nog eens een aantal keer iets moet vragen omdat hij het vergeet of er even geen zin in heeft. Hij weet (nog) niet dat ik me daar zo bij voel… ik wil eerst mijn grenzen aftasten en kijken hoever ik kan blijven gaan met dit zonder pijn te krijgen voor hem te vertellen wat hij van me over moet nemen. Het schijnt ook zo te zijn dat je moet oppassen met herhaalde bewegingen; dus schilderen e.d. gaat waarschijnlijk ook niet meer… dat zou pech zijn voor deze doe het zelver… Nee, ik geef de moed niet op, maar soms vind ik het moeilijk vol te houden. Daar komen we wel weer doorheen, en via verschillende reacties ben ik er al achter dat ik zeker niet de enige ben, en dat het nog veel erger kan dan dat het nu is… ik moet gewoon mijn weggetje nog vinden en het een plaatsje gaan geven in mijn leven. Dat komt nog wel ;o)
Fijn te horen dat die krampen er waarschijnlijk gewoon bij horen (nou ja fijn, je weet wat ik bedoel). Was (of ben) jij soms ook onverklaarbaar emotioneel onder dit alles? En werk je nog gewoon (wat doe je als ik vragen mag?).
Ik hoor graag weer eens van je.
Tnx
loedertje
Deborah

14-01-2003 21:06

Hoi,Loedertje,
Ja,ik werk nog steeds,al moet ik toegeven dat het wel moeizaam gaat,ik werk 4 halve dagen van 7.30 tot 12.30 en dat gaat soms maar net,ik heb een kantoorbaan met veel p.c.-werk en archiefwerk dat laatste lukt dus bijna niet meer want mijn handen hebben daar geen zin in,bijna geen kracht om de mappen vast te houden en ze op de plank terug te zetten dus dat doe ik nog maar af en toe.
Ook ik ben mijn grenzen aan het verkennen wat nog wel en wat nog niet en dat valt niet mee omdat het de ene keer soepeler gaat als de andere keer voor zover je van soepel kan spreken.Ik net ontdek dat ik nu ook een bult onder mijn rechterknie erbij heb gekregen,mijn knieeen waren al een tijdje pijnlijk en nu dus weer een bult erbij.Ja,het is wat en daar baal ik van allemaal van die rare verschijnselen ineens.
Nu nog 3 weken geduld en dan eindelijk kijk er weer iemand naar je,erg he…………
Maar ik ga stoppen want ik kan niet meer zitten op de eetkamerstoel want mijn schouders doen zeer.
O,ja of ik extra gevoelsmatig ben geworden,ja dat weet ik eigenlijk niet,ik ben een heel erg gevoelsmens dus dat kan ik zo niet zeggen,ik merk wel dat eerder huil maar dat is meer omdat ik het rot vind dat mijn lichaam het zo laat afweten,maar voor de rest ben ik denk nog net zo denk ik.
Ik zal dat eens vragen aan mijn man die merk dat gelijk,geef ik je de volgende keer antwoord op oke?
Nu stop ik echt want anders kom ik niet overeind.
Groetjes en sterkte en tot mails.
Deborah.
marja

10-02-2003 13:13

hoe je omgaat met spieruema? je moet er mee leren leven met de nadruk op leven!hier zijn een paar regels … niet etveel inspanning achter elkaar…niet teveel in een houding…afwisselen…zoek voor jezelf uit wat wel en niet gaat… wat niet gaat leg je daar bij neer …wat wel gaat geniet daar van. hou een beetje gal-lever dieet aan ,en drink veel water zorg daarbij dat je nieren goed werken door b.v. SOLIDAGO van VOGEL te gebruiken. ik wens je veel sterkte. O, zelf ben ik al 40 jaar FIBRALMIOGIE(weke delen ruema) patient. groetjes van marja
marja

10-02-2003 13:23

nog even dit je vraagt of die emoties er ook bij horen , ja dus want het verzwakt ook je zenuwen,ook de krampen horen erbij zoek eens op de fibralmiogie pagina daar kom je alle bijwerkingen tegen stekte!
loedertje

10-02-2003 20:40

Dank je wel voor je reactie Marja… inderdaad: leven en leren leven…
Welk effect heeft het volgen van een gal/lever dieet op je spieren vraag ik mij af?
Ik ga in elk geval nog even naar de pagina die je aanraad om verder te kijken ;o)
Inmiddels begint het hele gedoe een beetje te wennen, maar voel me wel een watje hoor… De stomste dingen lukken niet, en dingen waar je het niet van verwacht lukken weer wel gewoon. Maar ik blijf het lastig vinden om hulp te moeten vragen… gaat dat ooit wennen?

hoe leer ik snel omgaan met spierreuma of RSI

loedertje

loedertje

Deborah

loedertje

Deborah

loedertje

Deborah

marja

marja

loedertje